viernes, 28 de noviembre de 2014

MUDANZA


Velaquí un home
que vén de territorios perigosos.
O amencer tingue de roxo os campos
e os cans ladran nas rúas escalazadas.
Velaquí un home
escorrentando o medo
á procura do destino.
Os pardais fican á sombra.
Nada se move. Hai soidade
nas pucharcas e unha poeira
vedraña cobre os carrouchos.
O día pasa lento.
Velaquí un home
buscando nas tebras da noite
a coraxe e o rixo  necesarios
para dar o último paso.
                                      Do libro "Territorios estraños"

3 comentarios:

mariola dijo...

É a vida, que vai pasando por riba noso, afrontar as vicisitudes, escorrentar os medos e seguir cara adiante...
unha aperta.

J Cima D Vila dijo...

Sempre hai que estar preparados ;)

Cuspedepita dijo...

Ás veces é mellor non atopar coraxe e que o paso sexa marcha atrás porque desandando pódese, quizás, atopar outro camiño.

Gustoume moito este poema :-)

Apertas