O home do saco

De cando en vez

os vellos

falaban  do home do saco

un ser escuro

silente e fuxidío

que habitaba nas sombras

e raptaba os nenos

túzaros e desobedientes.

Eu non o era

abofé que non o era

aínda así esa noite

agochábame inquedo entre as sabas

tremía cos ruídos do faiado

e imaxinaba que tiña na man

a pistola de John Wayne

coa que defenderme

dese home escuro e malencarado

que habitaba nas sombras

e raptaba os nenos

túzaros e desobedientes.

      Do poemario "Cartografía da infancia", incluído no libro "Zocas e decibelios"

Uxío Novoneyra: A agonía do mundo rural

"A agonía do mundo rural aínda segue sendo a ferida máis quente de Galicia. A ferida máis grande. E ninguén fala diso. É o silencio máis doroso. Estamos deixando perder unha memoria".

"A xente aceptou a agonía do rural. E o goberno aceptou a agonía do rural dicindo que é irreversible. Acéptana cunha tranquilidade pavorosa, sen saber que se vai o sentido fundamental do noso pobo. Eí estaba a reserva última da nosa lingua".

Uxío Novoneyra, 1998

Fazañas bélicas

                        “Compañeiros de xogos e trasnadas,

                        irmáns nas molladuras”.

                        Xosé Neira Vilas

Un exército de afouta rapazada

alanca  entre os resíos das casas

e invade  corgas e  lameiros.

Os merlos estremécense

nas pólas da figueira

os cristais

pechan as contras asustados

medorentos os gatos miañan

agochados baixo os carros

e os cans liscan espavorecidos

co rabo entre as pernas.

Nin rastro do escaravello da pataca.

Fentos e silvas réndense

ó paso triunfal das zocas militares.

Ninguén está a salvo

tendo en conta

que compartimos unha amizade

de pedra e campo aberto

e portamos temibles armas

de destrución masiva

frechas e tiracoios.

             Do libro "Cartografía da infancia"