Inutilidade poética

desaparecen as civilizacións, as especies, as culturas,os impe-
rios; pero, contra toda lóxica, a poesía sobrevive a súa propia 

                                   "inutilidade"

 Do libro "Poesía en ruta" de  Xerardo Quintiá

Herdanza da memoria

Do avó aprendín refráns

e o pouso da historia

a lembranza dos familiares

emigrados escapando da fame

buscando alén do mar

a liberdade e a fortuna

que nesta ourela tanto escaseaban

os relatos dos fuxidos da guerra

o cheiro das cunetas ó medo e á morte

cando ser de esquerdas era delito

e a vida valía ben pouco

neses anos de odio e loucura.

O pai coñecía a forza primitiva

das trabes de castiñeiro

a maña para domear a madeira

a suor da seitura en Castela

en días longos e chairas sen fin

e a alquimia dos augardenteiros

en terras pontevedresas.

Miña nai sabía multiplicar o pan

os peixes e o cariño

e aprendín a ser feliz

no agarimo do seu colo

protexido das tormentas

e da febre dos catarros

mentres me peiteaba os soños

cos seus dedos de costureira.

Todo isto aconteceu nun tempo

que gardo con orgullo na memoria.

                                         Do libro "Cartografía da infancia"