Do avó aprendín refráns
e o pouso da historia
a lembranza dos familiares
emigrados escapando da fame
buscando alén do mar
a liberdade e a fortuna
que nesta ourela tanto escaseaban
os relatos dos fuxidos da guerra
o cheiro das cunetas ó medo e á morte
cando ser de esquerdas era delito
e a vida valía ben pouco
neses anos de odio e loucura.
O pai coñecía a forza primitiva
das trabes de castiñeiro
a maña para domear a madeira
a suor da seitura en Castela
en días longos e chairas sen fin
e a alquimia dos augardenteiros
en terras pontevedresas.
Miña nai sabía multiplicar o pan
os peixes e o cariño
e aprendín a ser feliz
no agarimo do seu colo
protexido das tormentas
e da febre dos catarros
mentres me peiteaba os soños
cos seus dedos de costureira.
Todo isto aconteceu nun tempo
que gardo con orgullo na memoria.
Do libro "Cartografía da infancia"
Do libro "Cartografía da infancia"
No hay comentarios:
Publicar un comentario