domingo, 19 de abril de 2020

Plan de evasión



Agora
cando xa non quedan cómplices na barricada
nin un ás na manga agochado
cando os paraísos están extinguíndose
nesta terra  dominada pola avaricia
neste caos de máscaras e sumidoiros
de chemineas, velenos
buguinas entolecidas
cordilleiras de cemento
ascensores da frustración
agora, digo
vestireime de escuro
e sen billete de volta
sairei a esgazar o solsticio de inverno
buscarei devagar
as estradas máis estreitas
as aldeas máis illadas
e nalgún lugar arredado
onde ninguén me coñeza
onde para todos sexa un estraño
unha sombra, apenas iso
un murmurio, apenas nada
quizais poda atopar un recanto
no que por un intre
sexa  un pouco feliz.
                               Do poemario "A pel no asfalto", incluído no libro "Zocas e decibelios"

domingo, 12 de abril de 2020

Izan o da saca



Recomendación literaria de hoxe: “Izan o da saca”, de Xavier Quiroga. Se ledes o título ó revés é “A casa do nazi”, o que xa nos indica por onde van os tiros.
Xavier Quiroga, nado en Escairón, é o meu modo de ver unha das plumas máis importantes e representativas da narrativa galega actual.
Neste libro, no que se mestura realidade e ficción, o autor achégase ó noso pasado recente, á época da guerra civil e os anos posteriores, e a un feito histórico pouco coñecido como é a presenza dos nazis en Galicia.
Pasado e presente danse a man cun ritmo trepidante, un bo pulso narrativo e unha trama na que pouco a pouco van encaixando tódalas pezas.
Outras obras súas son: “Atuado na braña”, “O cabo do mundo”, “Zapatillas rotas”, “Se buscabas un deus”.

sábado, 4 de abril de 2020

Luis Eduardo Aute


Foise Luis Eduardo Aute: un dos mellores cantautores do país; unha persoa que nunca cambiou de chaqueta; un referente ético e moral.

"Que terriblemente absurdo
es estar vivo
sin el alma de tu cuerpo,
sin tu latido".

https://www.youtube.com/watch?v=btoYpsohJR0

miércoles, 1 de abril de 2020

Ausencia




Demasiado tempo na corda frouxa
facendo equilibrios entre a  escuridade.

Sarabia con forza e as bombas
estalan sempre máis cerca
coitelos afiados no medio das ruínas
o xabre esmagando as flores
que con agarimo vimos medrar.

A esperanza é un curto
intervalo de tempo.

O xardín, a cama compartida
aquela luz
están nese lugar
onde xa nada ten sentido
e que por iso descoñecemos.

Non direi en voz alta o teu nome
nin o que sinto agora
ficarei só e calado
asomado á bufarda da tristura
á beira destes días de estrañeza
á beira dun leito baleiro e insomne
e un faiado onde se agochan medos antigos
peneirando un curso de amor a distancia
que nunca fun quen de superar.

                            Do poemario "A pell no asfalto", incluído no libro "Zocas e decibelios"