martes, 4 de octubre de 2016

Naufraxio

Como un Titanic buscando ó seu iceberg así te busco eu, porque o meu último naufraxio quero que sexa nos teus brazos.

martes, 13 de septiembre de 2016

Políticos e cueiros

Como andamos en época de eleccións (ben, levamos así todo o ano) non está de máis lembrar aquí una frase de Bernard Shaw, ese lúcido escritor irlandés.


domingo, 3 de julio de 2016

Izan o da saca: Xavier Quiroga


Veño de mercar o último traballo de Xavier Quiroga na Feira do Libro de Vigo. Con Xavier coíncidín no IES Rio Cabe de Monforte, en COU creo;  xa daquela apuntaba maneiras. Se ledes o título ao revés entendederes mellor de que vai a cousa.

martes, 17 de mayo de 2016

Lembrando a Manuel María


Neste Día das Letras Galegas adicado a Manuel María eu tamén quero contribuír cun humilde sonetíño. Os mais coñecedores da súa obra decataranse de que usei algún título dos seus libros para encher os versos. Tamén iso forma parte da homenaxe.

LEMBRANDO A MANUEL MARIA
Se digo Manuel, digo liberdade,
home da Terra Chá, bandeira e norte,
Saleta, mestre, Xistral en Monforte
coa man tendida sempre a irmandade.

Se digo María, lembro ao poeta,
muiñeiro de brétemas, mes de advento,
cancións do lusco ao fusco co alento
de quen foi para nós camiño e meta.

Cecais hai unha luz na noite escura,
luz que nos leva na túa procura
pois a loita segue, Manuel María.

Dános a forza, líbranos do pranto,
nesta Galicia que quixeches tanto
dános o poema teu de cada día.

sábado, 7 de mayo de 2016

Devastación


"Todo pende de que un día
en vez de neste campo de papoulas,
a alma da bolboreta se pouse
nunha inmensa chaira de cardos mortos."

Xavier Seoane, do libro "Do ventre da cóbrega"

jueves, 5 de mayo de 2016

Tempo de dúbidas


"Ni me creo en posesión de la verdad, ni me supongo sabio, pero me llena de orgullo el saberme inmerso, de hoz y coz, en la duda, que no es mal sino muy honesto camino".

Camilo José Cela


domingo, 20 de marzo de 2016

Masculino singular de Carlos Negro


                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                        Di a contraportada que Masculino singular de Carlos Negro "é un corte de sangue no medio do afeitado... Tamén é un diario íntimo que reclama tenrura nunha revolución de magnolias, pero sen pólvora, porque xa non precisamos himnos de batalla nin falos erectos nas portas dos aseos.
Masculino singular é un código aberto aínda inconcluso, que se constrúe máis alá do propio texto, naqueles espazos sociais onde algúns homes aprenden unha lingua sen sufixos de exterminio."

Concordo.

martes, 9 de febrero de 2016

Cousas da lei


Billy O Neno (Kris Kristofferson), na película do ano 73 de Sam Peckimpah, dicía que “ a lei é unha cousa curiosa”. Non lle faltaba razón.
En Madrid, dous titiriteiros que representaban unha obra, aceptémolo,  de dubidoso gusto e na que saía un cartel no que se podía ler GORA ALKA ETA, foron metidos no cárcere inmediatamente por enaltecemento do terrorismo.
En Barcelona, se cadra xa outro país, un profesor acusado de abusos sexuais a menores durante 30 anos foi posto en liberdade provisional polo xuíz, a pesares de que o detido recoñeceu e asumiu os feitos.
A min que alguén mo explique porque eu non o entendo.
Si Billy, no 2016 a lei segue sendo unha cousa ben curiosa.

lunes, 1 de febrero de 2016

Tempo de ler

Agora que xa pasaron as festas de Nadal, o rebumbio das eleccións, a arroutada das rebaixas, a costa empinada de xaneiro, agora que chegou febreiro coa súa dose de normalidade supoño que atoparei tempo para empezar a ler estes libros que teño pendentes.


lunes, 18 de enero de 2016

AXUSTE DE CONTAS

Como un golpe de mar
na metade da fronte,
como un golpe de mar
cando os mariños poñen rumbo
ó corazón da noiteboa.
Polos meus ollos voaron bolboretas azuis
que despois se desfacían
contra as hélices dos avións
que sucaban o ceo encapotado do futuro.
Unha fumareda envolve os dedos
das malditas madrugadas
nun axuste de contas comigo mesmo.
A infancia saloucando polas congostras,
a infancia convertida en cinzas, 
coma o cadáver dun animal
sacrificado no lume dos antigos deuses,
cando os reis magos 
non puideron  chegar a tempo
porque trabucaron o camiño
e acabaron indocumentados
delirando en calquera comisaría,
e a carón do presebe 
só queda o recendo da morriña,
do que puido ser e non foi,
e un cartel  na porta
de “Pechado por reformas”.

(Este poema foi premiado no Certame Literario Revista A Pipa 2015 da Alta Montaña Luguesa, Becerreá)


miércoles, 6 de enero de 2016

A fala. Manuel María


Xa que o Día das Letras Galegas  2016 estará dedicado a Manuel María, inicio o ano cun poema deste poeta chairego no que fai unha defensa acendida da nosa lingua, esa que el tanto amou.


      A fala

O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.

O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.

O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.

O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.

O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.

O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
¡Se perdemos a fala
non seremos ninguén!

O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.

Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
¡Precisamos a lingua
se queremos vencer!
                  Manuel María