Vide tódol@s que queirades que viño non ha faltar!
Nesta cova atoparás un territorio rebelde e libre de impostos. Para entrar non se piden referencias nin curriculum; non hai que pagar peaxe; non se precisa traxe de etiqueta nin gravata. Somentes un espírito aberto e tolerante. Pasa, non te quedes na porta.
martes, 23 de marzo de 2010
martes, 16 de marzo de 2010
RAÍCES DO PASADO V: O CORAZÓN DA AUGA
Nun rumor de coutos secretos
dorme o corazón da auga.
¿Que palabra xa esquecida
dará as chaves do seu nome?
¿Por qué arterias de cores vertixinosos
chégase ata a fonte?
¿Por qué profundidade ata o seu peito?
Da cifra dos seus latexos nace a esperanza
como un pandeiro que batera nos montes,
como un néctar fresco acariñando
a gorxa submisa do home.
Lúas de mercurio vixíanlle os soños.
Recollido e silandeiro fíxose sangue,
espiral, maxia, folerpa de brumas,
ouro líquido buscando as mans,
invisibles regatos agromando oasis
na face sedenta do deserto.
Das súas bágoas brotan as mimosas.
Un tremor axita a saiba das flores,
atrona as ladeiras e os crepúsculos,
navega por longas e escuras tobas
e suicídase á beira duns beizos,
incapaces de sentir a odisea do manancial.
Lúas de mercurio vixíanlle os soños.
Das súas bágoas brotan as mimosas.
¿En que rumor de coutos secretos
dorme o corazón da auga?
dorme o corazón da auga.
¿Que palabra xa esquecida
dará as chaves do seu nome?
¿Por qué arterias de cores vertixinosos
chégase ata a fonte?
¿Por qué profundidade ata o seu peito?
Da cifra dos seus latexos nace a esperanza
como un pandeiro que batera nos montes,
como un néctar fresco acariñando
a gorxa submisa do home.
Lúas de mercurio vixíanlle os soños.
Recollido e silandeiro fíxose sangue,
espiral, maxia, folerpa de brumas,
ouro líquido buscando as mans,
invisibles regatos agromando oasis
na face sedenta do deserto.
Das súas bágoas brotan as mimosas.
Un tremor axita a saiba das flores,
atrona as ladeiras e os crepúsculos,
navega por longas e escuras tobas
e suicídase á beira duns beizos,
incapaces de sentir a odisea do manancial.
Lúas de mercurio vixíanlle os soños.
Das súas bágoas brotan as mimosas.
¿En que rumor de coutos secretos
dorme o corazón da auga?
miércoles, 10 de marzo de 2010
E O VENRES EN BOLMENTE
sábado, 6 de marzo de 2010
55 MENTIRAS SOBRE A LINGUA GALEGA
“Como vou esquecer a miña lingua se esa foi a herdanza de meu pai e mais miña nai!”
Un emigrante de Vimianzo en Montevideo.
Estes días ando a ler o libro “55 mentiras sobre a lingua galega”(supoño que a maioría de vos xa o coñecedes).
Dunha forma clara e sinxela, non por eso menos rigorosa, desmonta e bota polo chan as mentiras que algún partido político (léase PP) e algúns colectivos ( Galicia bilingüe, por exemplo) argallaron sobre a nosa lingua. Esas mentiras son “un conxunto de falacias co único fin de destruír a parte do universo que o noso idioma representa. Naceron movidas polo desprezo e por ideoloxías que xogan a proclamar todo aquilo que non son. Mesmo están as que posúen o cheiro inconfundible do odio.”
Si aínda non o lestes recoméndovolo porque “contribúe a desenmascarar a quen só coñece palabras de exclusión, de segregación e de negación” con respecto o galego.
Por suposto, tamén lle recomendo a súa lectura a Núñez Feijoo, Jesús Vázquez, Roberto Varela, Agustín Hernández,... por citar só algúns dos politiquillos que pretenden o esmorecemento e mesmo a desaparición do noso idioma. De Gloria Lago nin falo porque esa é tan impresentable que xa non ten remedio.
* O entrecomiñado pertence o libro e a viñeta de abaixo é de Xosé Lois, que supoño que non lle molestará que a reproduza nesta cova.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)