viernes, 14 de diciembre de 2018

Cando Deus era un camiño


Cando Deus
aínda era un camiño
unha fe agromando
na delgada epiderme
eu lía o catecismo
co debido respecto
e aprendín o nosopai
o credo e a avemaría
e a rezar baixiño
coma un esconxuro
que fixera de manto protector
de toda a familia.

E entraba na igrexa
paseniño e en  silencio
e sentíame xa home
participando coa veciñanza
dos ritos sagrados
da liturxia cristián.

Foi moito máis tarde
cando souben
da hipocrisía do Vaticano
do lado escuro da relixión
dos abusos da sancristía
tantas sotanas negras
cheirando a auga podre
o desfalecemento da fe
e os anos da serpente
furando sen remedio
no escepticismo
que agora profeso.

Do poemario "Cartografía da infancia", incluído no libro "Zocas e decibelios"

No hay comentarios: