GRAZAS

Pola imaxinación, porta de amplos horizontes,
polo voo dos paxaros polo cal os homes
desexaron con ansia inventar o avión,
polos castelos feudais de Gran Bretaña,
polas ruínas de Montsegur,
polo sol, astro de deuses e que nos guía tamén a nós,
por Bertol Brecht, Sócrates e Walt Wyman,
por Castelao e Novoneyra,
pola táboa salvadora dos náufragos,
polos berros do recen nacido,
pola palabra liberdade,

pola muralla de Lugo
polo peixe e o verde da esmeralda,
polas augas do río Sil,
polo home de Cro-Magnon
que quizais fixo unha apoloxía do lume,
polo balbordo da tormenta,
polo labirinto do minotauro,
polo amencer,
polo sinal da Cruz,

polo encaixe de Camariñas,
pola primavera nos pobos pequenos,
pola neve que viste de brancura as montañas,
por Colon e o vixía que berrou “terra”,
polo val e o regato,
polo común da pedra,
pola profundidade do tempo,
por Einstein e Moby Dick,
polo alfa e o omega,
polo vento e o orballo,

pola ollada escrutadora dos falcóns,
pola ciencia dos druídas,
polas civilizacións perdidas,
pola noite, descubridora de estrelas,
polas estrelas, celosas vixiantes da noite,
polo recordo do que sempre nos valemos
para eloxiar tempos mellores,
pola sangue e a forza,
polo futuro
mais difícil do que se cree
pero menos importante do que se pensa,
polas pirámides de Exipto,

pola cerámica de Gundivós,
por unha historia esquecida o longo dos séculos,
polo arroz e o mel,
polo primeiro xoguete dun neno,
pola voz de García Lorca,
polo tímido Guadiana e o arte de Picasso,
polas chaves que abren os cárceres,
pola compresión,
pola profunda timidez do que nada ten,

polos moais da illa de Pascua,
por Giordano Bruno a que condenaron
a morrer no fogueira por defender a verdade
polo son das campás,
polo tigre e a curuxa,
pola augardente de herbas e o rock,
por Santiago de Cuba e o Caurel,

polos faros da Costa da Morte,
pola soidade e o amor,
polas follas dos carballos,
polos camiños que gardan o segredo dos pasos,
polo sono e o tictac do reloxo,

polo pé que por primeira vez
pisou o po milenario da Lúa,
pola magnitude deste universo,
por estas verbas que agora escribo
e polas que deixo sen escribir,
por deixarme dicir: “Grazas".