SEN MOTIVO APARENTE

Daquela soubo que a casa non estaba valeira. Podería dicirllo a seu pai que de seguro lle quitaría importancia buscándolle unha explicación racional, ou a súa nai pero con ela non se falaba dende semanas atrás; podería contarllo a irmá que se asustaría moito e iría correndo o seu cuarto a agocharse entre as sabas; tamén podía dicirllo o Lucas, o can, que loxicamente non entendería nada pero polo menos menearía o rabo e subiríalle polas pernas. Podía dicirllo a calquera deles. Por desgracia, todos estaban mortos. Entón calquera se atrevía a chegar ata o fondo escuro do corredor onde, por algunha razón que non sabía, tiña verdadeira necesidade de ir.