sábado, 26 de abril de 2008

SEN MOTIVO APARENTE

Daquela soubo que a casa non estaba valeira. Podería dicirllo a seu pai que de seguro lle quitaría importancia buscándolle unha explicación racional, ou a súa nai pero con ela non se falaba dende semanas atrás; podería contarllo a irmá que se asustaría moito e iría correndo o seu cuarto a agocharse entre as sabas; tamén podía dicirllo o Lucas, o can, que loxicamente non entendería nada pero polo menos menearía o rabo e subiríalle polas pernas. Podía dicirllo a calquera deles. Por desgracia, todos estaban mortos. Entón calquera se atrevía a chegar ata o fondo escuro do corredor onde, por algunha razón que non sabía, tiña verdadeira necesidade de ir.

25 comentarios:

Mr Tichborne dijo...

Inquedante...

Cuspedepita dijo...

Quizás no fondo escuro do corredor podería atopar a luz da verdade...

d´Agolada dijo...

Ola, es o gañador de dous premios, pásate polo meu blog recollelos cando queiras. Unha aperta.

Mararía dijo...

.... espero segunda parte .....

Anónimo dijo...

De todas formas, sen castelo, Monforte de Lemos, non sería Monforte ;)

BK dijo...

To be continued............non???

Marinha de Allegue dijo...

Está intrigante isto...

Unha aperta.
:)

Ra dijo...

Qué bien le sienta este toque Hitchcock...estimado Raposo...

Mua

Anónimo dijo...

Tes un premio no meu blog. Pásate a ver cal é. Unha aperta.

Anónimo dijo...

e no fondo escuro escoitaría por vez primeira as suas voces e os seus ollos vendome durmir.
parabéns polo relato señor raposo.

vermella dijo...

Es unha caixiña de sorpresas este misterio é perfecto,redondo unha boa métafora do que supón enfrentarse aos medos que todos levamos agachados.

HADEX dijo...

hummmm promete....

Mer dijo...

ás veces na escuridade atopamos o mellor aínda que nos acerquemos con medo e inquedanza

São dijo...

Veremos...

Levo a foto do touro.
Se houver inconveniente, agradeço ser informada, sim?
Unha aperta.

Son Unha Xoaniña dijo...

Non é doado chegar ata o fondo do corredor, pero sen embargo é necesario facelo.
Apertas.

Anónimo dijo...

Ou os matou a todos ou el é o morto, ou eu me invento cousas e todo isto non é mais que unha metáfora.

Anónimo dijo...

Un latexo, unha necesidade,non hai que renunciar, aínda que en ocasións non atopemos o que queiramos, hai que tentalo. Moito peor que non chegar é non tentalo.

Bicos

Suso Lista dijo...

Vai ti primeiro...Medo

A Conxurada dijo...

Acabo de pasar medo...

Paz Zeltia dijo...

ah pois se todos pensades que é ficción...!, e que coma eu teño dous fantasmas na casa... un deles esta decote na escuridade do fondo do corredor, inda que prenda a lus está tamen eh, o que pasa e que me ignora -de momento-

Chousa da Alcandra dijo...

Con música de fondo, anunciando misterio...eu tamén agardo continuación.

R. A. dijo...

Inquedante, misterioso... no remate mesmo un chisquiño claustrofóbico. Moi bó. Eu voto por deixalo aí, sen continuación: o maxín de cada lector xa queda en marcha.

Anónimo dijo...

Sempre hai que ir ó fondo das cousas... aínda que nos pasemos a vida tentando evitalo... saúdos raposo...

asbeirasdoarnego dijo...

Quizais acabaría atopando a luz, a ver se o continuas.

Unknown dijo...

pois sera sen motivo aparente, pero como apareza o que eu me sei imos pegar un salto todos......
conseguiches en moi poucas liñas crear oscuridade e misterio....

apertas raposo