Nesta cova atoparás un territorio rebelde e libre de impostos. Para entrar non se piden referencias nin curriculum; non hai que pagar peaxe; non se precisa traxe de etiqueta nin gravata. Somentes un espírito aberto e tolerante.
Pasa, non te quedes na porta.
martes, 19 de octubre de 2010
NON Ó SECUESTRO EXPRÉS
Secuéstrame pero con unha condición: que me reteas indefinidamente mentres non se efectúe o pago. Eu xa avisei a familia para que baixo ningún concepto entreguen o rescate e tamén teño entendido que o síndrome de Estocolmo as veces funciona o revés.
o do sindrome de estocolmo á inversa non contaría eu moito con él... mire vostede moitos matrimonios, téñénse secuestrado un ao outro e non lles funciona!
12 comentarios:
Hala ;)
Jajajajaja. Ben. Entendo.
Saúdos
Non hai como estar conforme co destino.
Amén
Non sei se será peor o delicto que o delincuente!
(A idea é para patentala eh)
ti queres ser secuestrado pero non por calquera!
o do sindrome de estocolmo á inversa non contaría eu moito con él... mire vostede moitos matrimonios, téñénse secuestrado un ao outro e non lles funciona!
Moi ben..non claudiques ante calquera cousa, unha revolución sempre é unha revolución. Apertas.
Unha revolución é unha revolución... E esta éche ben orixinal.
Saúdos.
Un secuestro voluntario.....cousa ben pouco habitual e ben interesante..
Bicos!
esta é a mellor prosa poética que teño lido en tempo,parabéns.
bicos.
Secuestrado o corpo que o desexo sucumba só depende dos ollos.
Chulísimamente conceptuado ;))
Ten coidado, que un empeza polo secuéstrame e despois pasa ó átame, espósame ou cousas peores.
Precioso texto
Bicos
Fantástico micro-relato.
Publicar un comentario