martes, 19 de octubre de 2010

NON Ó SECUESTRO EXPRÉS


Secuéstrame pero con unha condición: que me reteas indefinidamente mentres non se efectúe o pago. Eu xa avisei a familia para que baixo ningún concepto entreguen o rescate e tamén teño entendido que o síndrome de Estocolmo as veces funciona o revés.

12 comentarios:

Ra dijo...

Hala ;)

fonsilleda dijo...

Jajajajaja. Ben. Entendo.
Saúdos

Anónimo dijo...

Non hai como estar conforme co destino.
Amén

Chousa da Alcandra dijo...

Non sei se será peor o delicto que o delincuente!
(A idea é para patentala eh)

Paz Zeltia dijo...

ti queres ser secuestrado pero non por calquera!

o do sindrome de estocolmo á inversa non contaría eu moito con él... mire vostede moitos matrimonios, téñénse secuestrado un ao outro e non lles funciona!

Maribel-bel dijo...

Moi ben..non claudiques ante calquera cousa, unha revolución sempre é unha revolución. Apertas.

A nena do paraugas dijo...

Unha revolución é unha revolución... E esta éche ben orixinal.

Saúdos.

Bolboreteira dijo...

Un secuestro voluntario.....cousa ben pouco habitual e ben interesante..
Bicos!

vermella dijo...

esta é a mellor prosa poética que teño lido en tempo,parabéns.
bicos.

xenevra dijo...

Secuestrado o corpo que o desexo sucumba só depende dos ollos.
Chulísimamente conceptuado ;))

Alís dijo...

Ten coidado, que un empeza polo secuéstrame e despois pasa ó átame, espósame ou cousas peores.

Precioso texto

Bicos

A Conxurada dijo...

Fantástico micro-relato.