martes, 22 de marzo de 2011

VOX VERITAS VITA

Crían na verdade, pero só a usaban en casos de emerxencia”.
Do libro de Manuel Rivas, As chamadas perdidas.

9 comentarios:

Concha López dijo...

Haberá que lelo. Rivas sempre di cousas moi interesantes, manexando a pluma de maneira magnífica.

Un saúdo.

Dilaida dijo...

Dende logo que o leremos, eu de Rivas leo todo o que escribe.
Bicos

Anónimo dijo...

Tería a amabilidade de actualizar o enderezo do meu blog na súa lista? Problemas alleos a min obrigáronme a abrir con outro nome.
Agradézollo moito

Raposo dijo...

CONCHA LOPEZ, DILAIDA: ó mellor non fai falta dicilo pero en todo caso aclaro que o libro de Rivas non é de agora, xa ten uns anos, creo que foi editado no 2002. Eu volvín a lelo fai pouco e quedouseme marcada a frase que cito.

KAPLAN: non faltaba mais, agora mesmo me poño a eso.

A cruz da Campá dijo...

Ainda que sexa do 2002, como non o lin, tereino en conta na proxima compra.

Bolboreteira dijo...

Estou nelo..teño pouco tempo pero de vez en cando paso un rato agradable lendoo.
Bicos!

Chousa da Alcandra dijo...

Fíxate ti cantas veces se utiliza na actualidade o título dese libro. Ata tal punto que unha "chamada perdida" xa é un código de comunicación e todo...

Saúde

xenevra dijo...

E o último libro publicado Todo é silencio comeza así: "A boca non é para falar. É para calar".

Hai xente con xenio!!! e el o é

Anónimo dijo...

Hai palabras que pesan coma croios. Xenial o noso Manolo, sempre.