Nesta cova atoparás un territorio rebelde e libre de impostos. Para entrar non se piden referencias nin curriculum; non hai que pagar peaxe; non se precisa traxe de etiqueta nin gravata. Somentes un espírito aberto e tolerante.
Pasa, non te quedes na porta.
Gústame este poema curto. Os dos primeiros versos encántanme, son moi visuais, podo ver caer as pingas no asfalto, o ruído que deixan ó chocar. Qué dicir da cidade. Como nós, parece durmida nese día que debería facer cumprir a verdade nas súas leis para todos por un igual.
A Constitucion pasada por auga e a piques de encoller. Sinxelo e sonoro. Xa te chamarei, pero topei mais emocion en alguns bastardos de Monterrey que no Vega Sicilia.
8 comentarios:
A Constitución tamén parece durmida... E todos nós. Xa vexo como esvaran as pingas de auga polas nosas cabezas...
Gústame este poema curto.
Os dos primeiros versos encántanme, son moi visuais, podo ver caer as pingas no asfalto, o ruído que deixan ó chocar.
Qué dicir da cidade.
Como nós, parece durmida nese día que debería facer cumprir a verdade nas súas leis para todos por un igual.
AY, olvieime do abrazo.
un abraciño!
Foi un día ben apagado, si.
Todo está durmido, apático como esas pingas grosas. Todo esta durmido, menos os ocupas que nos desaloxan dos nosos dereitos.
Unha aperta
Estamos todos amouchados ultimamente, si.
Apertas espabiladas
A Constitucion pasada por auga e a piques de encoller. Sinxelo e sonoro. Xa te chamarei, pero topei mais emocion en alguns bastardos de Monterrey que no Vega Sicilia.
pois eu pasei algún outro día amurchada, pero casualmente ese, andei rolándolle o ar á Coruña!
(sempre me engaiola atopar datas, nomes, lugares reais, nos poemas ou nos contos)
Publicar un comentario