lunes, 22 de septiembre de 2014

DE CANDO O CINE ERA NEGRO

Impasible baixo a choiva 
apenas se distingue á luz dos farois.
A aba do chapeu oculta
uns ollos inquedos que espreitan.
A súa gabardina gris xa coñeceu
outras  madrugadas coma esta.
Os  zapatos teñen pisado moitos charcos.
Apura o cigarro coma se fose o derradeiro.
A man dereita do home afúndese
no bolso dereito da gabardina.
Os  dedos apertan a culata dun revólver.
As balas do cargador xa teñen un destino fixado.
Cando ó outro lado da rúa se fai a luz
porque alguén abriu unha porta
e sae rápido á calzada,
o home da gabardina gris saca o revólver,
apunta lixeiro e...
                                                   Do libro " Territorios estraños"

1 comentario:

Anónimo dijo...

De cando o cine era cine...