Tempo de inverno

E chegaba  o inverno

abrindo as pálpebras da xeada

coma un vello anicado

bafexando nos cristais

e nas gavelas de toxos

e moitas veces albiscábase

a neve na Cabeza da Meda.

Ese olor a mazá

demorado nos cuartos

eses días curtos

engulidos polas sombras

na lentitude transparente

dun campo sen follaxe.

E chegaban as matanzas

baixo inhóspitos tellados de uralita

unha orxía ancestral

de vísceras e sangue

o destino do porco

a morrer a coitelo

no cabezallo do carro

o lavado das tripas

no regueiro de sempre

encher as vexigas

superando o noxo

e facer os chourizos

con olor a fresquío e pemento.

E  para cear  as febras

polbo con cachelos

filloas con mel

turrón duro e brando

e despois a brisca

e chiscar o ollo con disimulo

cando tiñas o tres.

             Do poemario "Cartografía da infancia, incluído no libro "Zocas e decibelios"