Fóra da bruma

Non é necesario andar ás présas

para alcanzar o sendeiro que buscamos

tampouco poden atoparse nas restrebas

as cifras e as espiñas

que deteñen ós ordenadores.

Todo está escrito no péndulo dos anos

que turran por nós mentres o vento

debuxa nubes na tarde

e os paxaros xogan

a esconderse entre as árbores.

Quizais non sexa tan dura a caída

si sabemos que non é a viaxe o que importa.

É a voz a que lle bota

un pulso ás estrelas nómades

permítenos nadar contracorrente

espantar os meigallos

e quedarnos fóra da bruma

canto a liorta ameaza con estenderse

e o po do camiño

non é mais que unha escusa

para seguir utilizando os atallos

que nos levan outra vez ó punto de partida.

                         Do poemario "Cartografía da infancia", incluido no libro "Zocas e decibelios"

                        A foto é de K. Janneth F.