Tempo de loita

Roubáronnos o abrente

non lles bastaba

co naufraxio dunhas veas

os berros que estalan

baixo os uniformes

as sebes de arames

onde nos arrecantaron

descalzos, case espidos

trémolos entre xestos acusadores

e sen máis reino

que os propios nomes

e a nosa pel aterecida

non, non lles bastaba.

Tiveron que quitarnos a suor

as vereas, os pés do chan

o trío de ases, a dozura

as ilusións inxenuas dos  poucos anos

cando todo era tan lúdico

e tan honesto

tanta esperanza escabezada.

Tiveron que negarnos

o lume, o pan e o sal

tiveron que borrar a historia

onde aprendemos a resistir.

Agora só nos queda o recordo

a rabia, a sede de orgullo

para renacer outra vez do po

atopar as nosas pegadas

e outra vez loitar

contra o vento xélido

das mesmas ameazas.

Xuntos teremos que  levantarnos de novo

xuntos teremos que seguir na loita.

                 Do poemario "A pel no asfalto", incluido no libro "Zocas e decibelios"