Outra vez a ausencia

Quizais sexa este vento quen me arrastra

ó fondo  dun absurdo precipicio

e non saber que fago aquí

porqué sigo pisando sen rumbo

que memoria me mantén suxeito

a esta raiola, esta batalla

este labirinto de beirarrúas.

Pouco importa co desexo

teña nomes e apelidos

que berre e contesten ó lonxe

que esta loita atafegada de incerteza

vaia máis alá do tráfico

e dos decibelios deste caótico Vigo

da deprimente oficina

ou das tardes inútiles.

Ó final todo o que queda

son imaxes atrapadas

no flash da derrota

rostros que nada saben da tenrura

un pasado do que volto

coas alforxas baleiras

e un sabor de pirámide que fuxe

para sempre dos meus beizos.

                           Do poemario "A pel no asfalto", incluido no libro "Zocas e decibelios"
                                                                    * A foto saqueina do blog "Godivaciones".