Conta atrás

10:

Cando o mar  nos deixe en testamento

unha manchea de homes sen raíces

entregados ós ventos furtivos

que ispen a pel das meigas

cando xa non queden peixes nin corais

cando a súa triste inmensidade

non garde os tesouros dos vellos piratas

senón bidóns radioactivos

naufragando co abalo dos ondas

na area, xa contaminada, de calquera praia.

9:

Cando o aire torne irrespirable

de tanto acariñar a cinsa

o lume alampando polos montes

o bafo tóxico das chemineas

borrando o azul do ceo

cando poña un nó de crepúsculos

na mirada das aguias

que descolgan as ás impotentes

ante tanta loucura desatada na chaira.

Daquela a terra berrará

berrará con voz de cántaro.

8:

Cando as cidades sintan vertixe

ó mirarse nos charcos

e  se abracen unhas as outras

para manter en pé as ruínas

dos desaforados rañaceos

cando entre gretas e entullos

non quede solo para que medren

as flores dunha nova primavera.

7:

Cando os humanos  se comporten como robots

encadeados a unha forza superior

que  se lles escapa das mans

falen unha linguaxe incomprensible

e xa non se atopen heroes

que defendan os refuxios

fronte a turbas sen destino.

Daquela a terra berrará

berrará con voz de cántaro.

6:

Cando a natureza agonice

atrapada polas redes do diñeiro

os soños se escagallen coma pedras

na fronteira do desterro

e os cans fuxan desorientados

por carreiros que levan a ningures.

5:

Cando a lembranza sexa pavor

a soidade non teña apelidos

as promesas se afoguen en desertos

un amencer poida ser o derradeiro amencer

sen máis testemuñas que un sol bañado en sangue.

Daquela a terra berrará

berrará con voz de cántaro.

4:

Cando a morte veña fachendosa

a encher os espazos baleiros

e unha paisaxe de sepulturas

faga palidecer á lúa chea.

3:

Cando o ruído do silencio non se ature

cando os ollos se pechen para sempre

orfos e asolagados de bágoas.

Daquela a terra berrará

berrará con voz de cántaro.

2:

Cando o futuro semelle un manto negro

envolto nunha conta atrás sen epílogo.

1:

Cando ti, eu, todos, non sexamos máis que espectros.

Daquela a terra berrará

berrará con voz de cántaro.

Berrará con voz de cántaro.

                      Do poemario "A pel no asfalto", incluido no libro "Zocas e decibelios".