MALOS TEMPOS

Malos tempos
para medrar tan a modo.

Espertas a atopas este barullo
de formigón e automóbiles,
este cárcere de neón que agachou
a herba, a alquimia dun sorriso
entre tanto monóxido de carbono.
O medo alampa polas rúas,
Magnuns-45 acobíllanse ca cintura,
hai flores de plástico radioactivo
e avións supersónicos sementando
un cheirume a morte no serán
dun ceo contaminado.

Espertas e descobres
que os deuses só viven
nas tarxetas de crédito
e que as portas dun videoclube
dan sen rodeos no inferno.
Esmorece a cidade
no espello retrovisor
dun coche suicida.
Hai mans que se cinguen a fíos
de sangue, condenados que agardan
a orde derradeira, animais
en extinción, loiras cibernéticas
e só trinta mortos
na operación saída.

Espertas e preguntas
que está a pasar aquí.

Síntocho: Son malos tempos
para medrar tan a modo.