PASADAS TÓDALAS FRANCIAS
Pasadas tódalas Francias
por Ocitania ou Gascuña
ou de París a Iruña
xa diluídas distancias.
A Aragón por Cataluña
ou polo Norte por Son.
En pasádalas Navarras
as cadeas e as barras.
Pasados León e Castela
por Castela a León.
En pasado Monte Irago
e xa en Lingua de Galicia
Ponferrada e Vilafranca
deixando a chaira estanca
enas mesmas portas dela.
O Valcarce e sin perguicia
O Valcarce e sin perguicia
as penas de garamela
apeitar para o Cebreiro
polo marcado carreiro
que a neve volve vago.
Encarar o porto incerto
o longo cerengo aberto.
A un lado i autro del
todo o horizonte en vela
os Ancares i o Courel.
Pasada Triacastela
do Iribio as faldras fago.
E por Samos Sarria a Lugo.
Oh Lugo a ti me adugo
e solo por ti me arredo
que ben mereces desandes!
Ver a Ponte a antiga vía
Ver a Ponte a antiga vía
a Muralla a Catedral
de Dona Santa María
o Coro e o Grial.
E ver fincadas rezar
coma co antigo medo
poñer a súa alma núa
didiante dos Ollos Grandes.
E despois de rodear
de rodear e de estar
que non se fai o Camiño
solo para o rematar
cruza e debruza no Miño:
Portomarín sulo lago.
Palas Melide Arzúa.
E logo xa Compostela
/ Monxoi! Eoi! Ei Santiago! /
e párame á vista dela
mirar como eu o fago.
Uxío Novoneyra, 1993.
8 comentarios:
Entendía que na cova, despois de lembrar a Antonio Vega(eu fíxenlle esquela no blog, cando falleceu)non aparecera un recordo para o grande poeta Uxío. Unha aperta..porque te intuía.
E pasadas todas as terras, chegar a patria, para berrar ben alto dende o Caurel a Compostela que non han de calar a súa voz. Uxío por sempre, na nosa terra!!!
o galego fala por sí mesmo
E seguimos no día das letras. Que hoxe e mañán tamén seguimos sendo de Sober, de Antas...
Pois andaba un de Sober cunha pancartiña moi feita ao meu carón. Mirei por se era un coñecido, ou mellor dito, alguén re-coñecido a quen saudar. Non pensei nos raposos (glups)
Somos tamén do Carballiño,
de Padrenda e Ribadavia
de Valdeorras, de Ambía,
do Bolo e de Viana,
de Bande, Lobios e Entrimo,
de Verín, da Limia Alta,
de Montederramo e Maceda,
de Allariz, de Cortegada,
de Celanova e de Trives,
de Carballeda de Avia,
da Arnoia e da Gudiña,
deste lado da Canda...
Do Sil somos, do Bibei
do Limia e tamén do Támega,
do Cenza, do Barbantiño,
do Xares e do Barbaña
e do manso Miño que rega
Ourense coas súas augas.
Pois iso. Non é moi bo, pero... que me desculpen aqueles e aquelas das terras e das augas que non mentei.
Bicos.
Grande Uxío, fermosa lingua.
Bicos
Que todos os día sexan o día das letras galegas.
Coidemos a lingua!
Bicos
Publicar un comentario