Este é o poema que foi premiado no VII Certame Literario "Rosa de Cen Follas"
os
que estamos malditos
os
que estamos malditos
percorremos
as rúas
coas
roupas dun mércores calquera,
unha
canción de bruce springsteen nos beizos
e
un desexo de esnaquizar escaparates
porque
a liberdade verdadeira
foise
esgotando ó longo dos séculos
e o
amor é unha páxina en branco
esquecida
nos diarios.
os
que estamos malditos
camiñamos
polo gume da navalla
levando
nos pés as úlceras
doentes
dos marxinados,
embebidos
de música e de luz,
asoballados
por pantasmas de fría morte
que
nos arredan de nós mesmos
cando
a única voz que nos chega
é a
dun contestador automático.
os
que estamos malditos
loitamos
contra a soidade, o afogo
e a
tensión dunha sociedade
que
nos puxo ás costas
unha
inquedanza de horóscopos,
unha
orde de busca e captura
por
ter sido tan sinceros
e
tan rebeldes e rexeitar
as
trécolas que nos impoñen cada día.
os
que estamos malditos
sentimos
a anguria do futuro
baixo
a ameaza dun nó corredizo
e
ninguén preguntará pola xiringa
que
pon lume na veas,
o
tanque que esmaga as vísceras,
eses
silencios longos
ou
a desesperanza que abeira
como
un xinete máis do apocalipses.
os
que estamos malditos
buscamos
o alcohol que nos tatúe a fronte,
as
palabras que vencen ós uniformes,
a
noite e as princesas urbanas
e
sen embargo seguimos mordendo o po
como
cans de palleiro, vexados
e
consumidos, e cunha equipaxe
de
estragadas nostalxias nos bolsos
sen
fondo da nosa alma.
os
que estamos malditos
percorremos
as rúas
e
sempre atoparemos un último refuxio
para
as nosas pisadas,
unha
última lenda que nos dea pasaporte,
un
último golpe de loucura
que
nos leve máis alá,
e
saber que seguimos vivos
e
saber que aínda non morremos de todo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario