Satisfaccións

Espertar co sol xa ben alto

e non ter présa en levantarse.

Recoller do chan o periódico

e un libro  de Bertol Brecht.

Subir ata o Castro,

mirar á ría e despeitearme.

O póster do Che,

os berros do veciño, 

a calor dun bar.

Esquecer a crise refuxiándome

nas cores do arco da vella.

Os recordos que rescato

dun antigo cartafol, as palabras

que forman liñas que aspiran

inutilmente a seren poema.

Botarlle un pulso á  tristura.

Practicar sendeirismo pola miña propia alma.

E á tardiña dun día calquera

cruzar o Miño en dirección a  Portugal,

só polo pracer de ganarlle unha hora ó tempo

mentres tento resolver unha ecuación

de puntos suspensivos que se empeña

en derivar cara a estratosfera.

                         Do libro "Territorios estraños"