Non hai mal que por ben non veña

O destino de Osama Abdul Mohsen era saltar fronteiras, esquivar gardas fronteirizas, recorrer km e km por estradas que quizais levan a ningures: un ser anónimo, un refuxiado máis nesta deshumanizada Europa.

Pero no seu camiño cruzouse Petra Lazslo, unha periodista húngara, unha reporteira intrépida que gusta de estar sempre o  pé da noticia.

E todo cambiou. A imaxe de  Osama caendo co seu fillo en brazos atravesou os continentes, ocupou periódicos e telediarios, incendiou as redes sociais. Agora Osama está en España, foi recibido cos brazos abertos, é un heroe. Florentino Pérez, ese ser superior, dedicoulle o seu mellor sorriso. O fillo, Zaid, saltou ó Bernabeu da man do  seu ídolo, Cristiano Ronaldo,  algo que so está o alcance dos elixidos.

Osama vai traballar de adestrador de fútbol, terá un soldo xusto. Si sabe xogar ben as súas cartas cansarase de facer entrevistas, publicará un libro e mesmo pode ser un dos concursantes na próxima edición de Superviventes.

E todo por unha cambadela: un acto noxento e miserable pero que resultou ser do máis beneficioso. Agora si que entendo a frase esa de que “Deus escribe dereito con liñas tortas”.

Pero, quen é Petra Lazslo e porqué actuou así? Teño para min unha hipótese.

Polas súas veas corre sangue zíngara, esa antiga estirpe que ó longo dos séculos e das migracións foi quen de adquirir unha conciencia profunda do universo, de descifrar os arcanos do tempo e o espazo, e mesmo de predicir o futuro con so botar unha ollada.

Petra Lazslo, herdeira de tal ancestral sabedoría, viu a Osama correndo cara ela co seu fillo en brazos e nunha máxica décima de segundo soubo todo o que podía facer por eles con so estirar a man, quero dicir con so estirar a  perna esquerda. Así que deulle a orde correspondente a súa extremidade inferior.

E fíxoo coa xenerosidade que caracteriza as grandes persoas: sabendo que despois sería incomprendida, insultada, difamada,  ameazada, despedida do seu traballo, sinalada por todos co dedo da ignominia, mesmo creo que a queren meter no talego.

Pero a Petra non lle importa toda esa incomprensión. Ela sabe que obrou correctamente. Ela sabe (e eu tamén) que fixo o xusto e o necesario para que un home bo e o seu fillo puideran ter un futuro mellor.

Alá é grande, e os camiños do Señor son inescrutables. Amén.