Un estrondo de foguetes
linguas de vagalumes
subindo ó ceo.
O folión
esa estraña mestura
de maxia e violencia
era o sinal avisando á contorna
do inicio das festas de San Xoán.
E había que limpar os cuartos
coa calma da decencia
matar o año
facer o roscón
ter o mellor viño para os invitados.
E presumir estreando roupa
encherse de doces e lambonadas
explotar bombas contra as pedras
compartir xogos e Mirindas
e quedarse na verbena
todo fachendoso no tiro de pichón.
Do poemario "Cartografía da infancia", incluído no libro "Zocas e decibelios"
No hay comentarios:
Publicar un comentario