Escuros presaxios

Dende a fiestra admiras

o encanto do arco da vella

e pides desexos que non se han de cumprir.

Mentres che esvara unha bágoa

escribes verbas que ninguén lerá

sobre os cristais embazados.

Segue a chama

prisioneira da túa illa

e o silencio faise azul

na quietude invernal dos estanques.

Hoxe toca descubrir o segredo

que se agocha nos oráculos

navegar a barlovento

beber a poción que nos fará máxicos

máis alá de presaxios escuros

que desafían a lei da gravidade.

Queda un misterio  furando no corpo

tatuaxes que escintilan no medio da brétema

lagoas nas que perderse a través dos séculos.

Demasiadas incógnitas para esta visión

da que só perduran borrosas imaxes.

                                 Do poemario "A pel no asfalto", incluído no libro "Zocas e decibelios".