nin mercenarios
asediando as torres
nin abelorios no
pescozo
esvarando a unha
órbita circular
onde as sombras se
fan líquidas
os trasgos mudan de
cor nos túneles
e o óxido deixa a
súa pegada
un arreguizo de
metal espantou ós Raios-C
e as portas de
Tannhäuser
fecháronse para
sempre
abandonando á súa
sorte ós replicantes
todos os recordos de Roy Batty
perdéronse entre o
ballón
é hora de calar
como artellar un poema
entre tanta desmemoria?
Do libro "Nas esquinas do frío", premio Avelina Valladares, 2019.
No hay comentarios:
Publicar un comentario