fuxir é inútil

 

un día descubriu

o verdadeiro rostro desta cidade

desde entón non deixou de fuxir dela

 

esforzo inútil

“non atoparás outras terras

nin outros mares

a cidade irá contigo a onde vaias”

escribiu Cavafis 

Do libro "Nas esquinas do frío"

Foto de Constantinos Cavafis

                                               

 

tren de paso

 

 

o tren

fura a paisaxe

a velocidade constante

 

en sentido contrario

os recordos do pasaxeiro

tamén van furando no tempo

buscando esa primeira estación

na que sacou un billete de ida

sen destino fixado

                             Do Libro "Nas esquinas do frío"

homo erectus

 

  

despois de ducharse e afeitarse

after shave revitalizante

e almorzo con cereais

saíu a rúa

 

con forza

con carraxe

con fatídica determinación

pisou o asfalto

coa seguridade de que aí

nunca máis volvería medrar a herba

                                           Do libro "Nas esquinas do frío"

Poemas de Manuel Rivas

 

CULTURA

A esa hora,

naquela taberna,

tódolos vellos parecían Samuel Beckett.

AMIGOS

Él era forte e feble coma un marine.

Ela, fráxil e invencible,

coma unha guerrilleira do Vietcong.

PUTA

Tíñalle moita veneración

á Virxe do Carmen,

patrona do mar.

Os seus mellores clientes foran sempre

mariñeiros e cregos.

PROGRESO

O home loiro puxo o walkman

e non escoitou a babyalarm.

O neno choraba

porque soñou cun monstro

dos de toda a vida.

Do libro "NINGÚN CISNE", de Manuel Rivas

A

especulando no mercado

  

cando era mozo

por cobiza e afán de aventura

decidiu venderlle

a súa alma ó Demo

 

anos despois   desacougado

coa señardade

petándolle por dentro

e aproveitando as rebaixas do Nadal

mercoulle a súa alma a Deus

 

agora empeza a decatarse

de que neste tipo de transaccións

el é o único perdedor

                      Do libro "Nas esquinas do frío"

Estremas

 "Sempre houve estremas

mas antes os pastores nâo davam

descargas elétricas".

Charo Lopes,

do libro "De como acontece o fim do mundo".

a carón do perigo

 

vivo a carón dun mar oxidado

as ondas nos días de temporal

lamben con sal as vellas feridas

desta cidade habitada por náufragos

que saen á procura dun licor escuro

entre os círculos da noite

 

unha toponimia do abandono bate nela

un tremor no pulso que nos avisa

da fatiga dos materiais

e delata que non hai abrigo

nin redes xeodésicas

para soportar tanto inverno

e que o sangue non é suficiente

para protexer un corazón

que camiña

inexorablemente

cara ó infarto

                                  Do libro "Nas esquinas do frío"

Lepiotas fóra de tempada

 

Con isto de cambio climático as pobres lepiotas xa non saben cando teñen que saír.

corpo a corpo

 

loitaron desde sempre

desde dentro

en campo aberto

e corpo a corpo

 

avanzaron e recuaron

pelexando por cada

centímetro cadrado de pel

ninguén deu o seu brazo a torcer

 

non se decataron de que hai guerras

que só gañan os desertores

                                      Do libro "Nas esquinas do frío"

                                      Imaxen: "Duelo a garrotazos", cuadro de Goya

2022

                            

 

cartafol de reclamacións

 

reclamo as débedas da vida

o dereito a cobrar (xuros incluídos)

por cada cita anulada

por cada sábado lamacento e encorado

que se consumiu nun tedio de pretérito imperfecto

 

esixo que se me remunere

(tendo en conta atrasos e trienios)

polos invernos que non xeou

polos aniversarios esquecidos

polos espertadores que non soaron

ou soaron tarde e mal

ou fuxiron co seu enigma ó lombo

ó outro lado do almanaque

 

preciso eses cartos

para sacar o billete

que me leve fóra do labirinto

desta vida agromada a contra pé

                                   Do libro "Nas esquinas do frío"

traxedias mediterráneas

   

viñan de lonxe

coa inseguridade propia

dos que se senten desprazados

traían na mirada un paxaro de medo

esa molesta sensación de febre e desorde

 

fuxían dos anzois que pexan o futuro

dos vértices da gaiola dese deserto infindo

áspero coma a monotonía dos días

onde se enterraron tantas bágoas

sen que nunca florecera un bo desexo

amoreados na fráxil barcaza

compartían esperanza e sede

 

non sabían    non podían saber

que as augas do Mediterráneo eran tan escuras

                               Do libro "Nas esquinas do frío"

cartografía da soidade

 

 

devecía polos solpores e algunhas noites

sentábase a contar estrelas

errático   fugaz   incomprendido

espantaba as sombras

que o querían afogar nun vaso de auga

 

gustaba dos espellos

os reloxos de area

os labirintos

as mitoloxías nórdicas

bebía para non esquecer

berraba para non sentirse tan illado

 

experimentou o sabor do desterro e o fracaso

experto na arte da negociación

nunca conseguiu chegar a un acordo

 

bo coñecedor dos camiños

desconfiaba dos atallos

era inofensivamente perigoso

 

escribiron sobre el e nunca o soubo

un día antes quedárase sen coartadas para malvivir

                                                  Do libro "Nas esquinas do frío"

DESBALDIR, MALGASTAR

 

Desbaldir: gastar millóns  e millóns de euros na busca vida intelixente noutros planetas cando aínda non estamos seguros se existe neste.

pista de baile

 

pasou xunto a el

como unha brisa fresca

con reflexos de luceiros

o ritmo dos seus tacóns

desorientou ó disc-jokey

 

quixo  chamala

pero xa se perdera

no tobogán da pista de baile

 

outra noite perdida

agora nin o alcohol

serve de coartada

                             Do libro "Nas esquinas do frío"

sen pegada

 

 

porque son un animal de paso

furando polas regañas do calendario

non esperes choros nin despedidas

nin sequera un húmido bico

que lle dea sentido a este escuro

e ardente desexo

 

porque son silandeiro

esvaradío e furtivo

faite á idea

de que cruzarei pola túa vida

sen demasiada pegada

                          Do libro "Nas esquinas do frío"

tipos duros

 

poida que ti sexas un tipo duro

aínda que nunca pisases Tombstone ou Dogde City

nin defendeses dilixencias Winchester en man

nin chegases a cabalo á última fronteira

alí onde os apaches entoan cantos de guerra

e bailan con furor arredor do lume

 

sabes sobrepoñerte ás crises e ós estremecementos

baixo a pel curtida de fracasos e agravios

un inverno en paro en Vigo pode ser tan frío

como nas Rocky Mountains

e as hipotecas tamén traen un medo afiado entre os dentes

 

nesta cidade fundida os días van caendo

como fichas de dominó

as facturas e os vexames son coma unha tormenta

que axota ás árbores da avenida

 e fai poñer cara de póker nas fotografías

de carné que amarelan nos bolsos

 

si

ti tamén podes ser un tipo duro

aínda que nunca disparases sobre Liberty Balance

 

                                                     Do libro "Nas esquinas do frío"

 

 

tempos escuros

 

son tempos escuros

ouvean os lobos

á sombra dos portais

o desleixo é máis ca unha palabra

pesa como podía pesar un aeroplano

 

aquí están os edificios

nos que malvivimos

chantados sobre areas movedizas

baixo un ceo intruso

soportando fogo inimigo

e o aire que podrece nos pulmóns

 

as apertas non curan a soidade

e apoiando a orella no peito

só escoitamos

o brutal silencio da desfeita

 

Saturno segue devorando ós seus fillos

                                    Do libro "Nas esquinas do frío"

sen palabras

 

 

miráronse de fronte

sen palabras

nada tiñan que dicir

 

fóra o mundo desfacíase

como un castelo de area

ía frío e nos camiños

borrábanse as pisadas

 

os que teñen barro nos ollos

un día pestanexarán

e dominarán ás estrelas

                                 Do libro "Nas esquinas do frío"

caos

 

camiñar sobre o gume das nubes

bonecas nos corredores

promesas esquecidas

o queixume  do serán

un feitizo en 3D

un libro

un estouro

ningunha randeeira

retorno á infancia coas ás do desexo

outra vez mans de terra

portas que renxen

derradeira orde

beizos a piques de dicir algo

miradas que non están de rebaixas

enxoval da memoria nos soutos do alén

vento mareiro

deuses en fóra de xogo

reviravoltas na busca da claridade

overbooking nas encrucilladas

 

caos

na pálida xeografía do presente

 

caos

pequenas coartadas da vida

para quen non ten máis recursos

que estes días grises

e sobre a corda frouxa dos propios erros

soamente é dono dos seus silencios

                                          Do libro "Nas esquinas do frío"