lunes, 29 de octubre de 2007

SI DIGO RAFAEL



Estes días estou a reler un libro de sonetos que Joaquín Sabina publicou no 2001: “Ciento volando de catorce”. Entre eles hai un que lle dedica a Rafael Alberti.
Aproveitando que o día 28 se cumpriron 8 anos do pasamento de poeta gaditano paréceme ben transcribir aquí esa homenaxe sabiniana o gran Rafael. Cun día de atraso, claro.



SI DIGO RAFAEL

Si digo Rafael digo Picasso,
cabello de ángel, gorro marinero,
Ignacio, Federico, Garcilaso,
Aitana, Benjamín, García Montero.
Si escribo cal y canto, ¡qué osadía!,
si Trastévere ... casa de las flores,
no pasarán quiere decir Dolores,
si naufrago pernocto en tu bahía.
Si te falla mi hombro es porque muero,
si nombro a Juan abrazo al panadero
del pan de anís de la melancolía.
Si te desvives culpo a tu asesino,
si calla Alberti se avinagra el vino
del bar del puerto de Santa María.


23 comentarios:

Alexan dijo...

O primer libro que lein de Alberti, foi "La Alameda perdida". Sempre foi un dos meus poetas preferidos, en lingua española.
Un saúdo

Mararía dijo...

Non vou facer comentarios de Sabina ... o poema a vista está.

Son Unha Xoaniña dijo...

O gran Sabina, un dos meus poetas preferidos xunto con Rafael, por suposto.
boa homenaxe.
Saúdos.

Suso Lista dijo...

Preciosa homenaxe.

Anónimo dijo...

Sabina é un bo poeta; non canta aló moi ben, pero da xenio oílo.
En relación ós comentarios, non sei que pasaba, ata chejei a pensar que todos os que entrades no blog estábades compinchados para non deixarme comentarios...
Tiven que cambiarlle a pelexa...

Unknown dijo...

vaia tres que se xuntan aqui...
Alberti, Sabina y O Raposo, se volve a darse unha xuntanza de poetas poderias avisar que eu apuntome, xa sei que non daria a talla, pero son un bon aprendiz...
apertas e saude

Noa dijo...

ainda que sabina se me atragantou, teño que recoñecer algúns dos seus poemas... de alberti... uf!
ángeles malos o buenos, que no sé te arrojaron en mi alma... marabilla!

R. A. dijo...

Fermosísimos versos que non coñecía. Grazas por traelos ao teu blog.
Alberti e un dos meus favoritos, especialmente no seu libro "El Ceñidor de Venus Desceñido", no que soneto tras soneto supérase a si mesmo.
Sempre predico a neta e total separación do artista e a persoa. Cousas que vou descubrindo -con gran tristura- na biografía deste xenio da palabra confírmanme esto.
Tampouco Picasso era un santo. Nin Sartre. Nin moitos outros. Mais eses outros non crearon esas xoias eternas que Alberti fixo versos. E por moito mal que fixera o home Alberti, se cala o poeta Alberti avinágrase o viño do bar do porto de Santa María.

Ra dijo...

Este Sabina tiene para todos... Alberti no está entre mis más profundas devociones, pero sin duda es todo un estand-arte, irreemplazable.
A usted le mando un abrazo sureño, esta vez sin puerto.

Anónimo dijo...

Pois eu, sen desdeñar o meu pasado cuasifanático sabinista penso que éste último está bastante sobrevalorado. Ou polo menos a min as ultimas cousas que escribe non me baixan ben.
E de Alberti quedome con A galopar e pouco máis.

Anónimo dijo...

¡SAlud Raposo!
Hablando de Alberti, te regalo una bella canción, no es de Sabina empero:
http://www.goear.com/listen.php?v=187abc3
Abrazos madrileños!

FraVernero dijo...

Non por ser malevo (que o son...) pero dicir Alberti é dicir tamén o poeta sicofanta do PC Stalinista, que azuzaba a caza contra os 'trotsko-fascistas' (sic).

Como poeta, ten cousas, anque creo que os moziños do 27 tamén teñen poetas mellores, ou... Só unha modesta opinión.

R. A. dijo...

A referencia de Fravernero é correcta. Recomendo ler "La ruptura" de Stephen Koch, que recrea o enfrontamento entre Hemingway e Dos Passos tralo asasinato do traductor (e amigo) deste último. Para non perderse o sinistro papel de Alberti.
Con todo, dito esto, eu seguirei disfrutando dos versos de Alberti porque cando a beleza xurde, nin as mans do home que a creou poden xa manchala de xeito ningún.

Torreira dijo...

Por Rafael,unha cunca de bo LK.Apertas raposo!

Marinha de Allegue dijo...

Por Rafael un bo aplauso...

Unha aperta raposo.
:)

Mararía dijo...

¿por qué xa non ves a visitarme? (voz de mimo) quería decirche algo, pero olvideino e deixeino no meu blog ¿poderías pasar por alí?
Un saúdo.

franetico dijo...

creo que Rafael Alberti pertenece a esa época que ya muy pocos recordamos en la que los poetas salían en el telediario y recitaban, y no había subtitulos de indices nikkei ni intermedios. ke vellos vamos!

milonga dijo...

o de sabina é unha cousa rara... non sei ben porque pero hai cousas súas que me gustan e que incluso son parte da miña bando sonora orixinal... pero o que se di cantar, non canta moi aló.

moitas veces non que o teu dominio do instrumento sexa xenial, máis ben que sexas capaz de emocionar. el ten esa cualidade, pero por partida dobre, porque emociona o que di e sabe facer que che emocione como o di

de todos modos, non esquecerei o trauma que me causaron aquelas fotos no pais semanal.... uiggggg!!!

bonito recordo o de recordar a un poeta

Anónimo dijo...

A min sucedeme o mesmo, milonga, pero non co artista, senón cos seus albums. Así Hotel dulce hotel está asociado a festas nocturnas bebendo wiski e pasando frío en Santiago. E mentiras piadosas é a banda sonora doutras vivencias, etc. Nos últimos tempos a banda sonora é outra. De tal xeito que para mín Sabina xa será sempre pasado. Pola contra, Javier Krahe segue a ser presente para min, porque as cousas novas que fai seguen atrapándome.
aproveito que saiu ó paso J. Dos Passos para recomendar a lectura da sua autobiografía, un libro que te atrapa. Menudas aventuras viviu o tipo.

Raposo dijo...

Coincido con Ricardo Arias en que debemos separar o poeta e a súa obra da persoa en si. Como tal Alberti pode ter puntos negros (quen non os ten) pero como poeta é un dos imprescindibles, e foi pola sua faceta poètica polo que o lembrei neste blog.
En canto a Sabina non é un bo cantante (mesmo el o recoñece) pero escribiu algunhas das mellores letras de cancións das últimas décadas.E ten algúns sonetos moi meritorios. A min pásame que, as veces, leo algo de Sabina e penso "¡joder, esto gustaríame telo escrito eu!". Pero non, xa o escribira Joaquín e o único que me queda e sentir unha profunda e atea devoción.
Súmome a opinión de Hormiga con respecto a Javier Krahe, artista infravalorado en xeral, pero que ten un público fiel como poucos.
Saudiños e grazas a todos-as pola visita a cova.

Raposo dijo...

Gustavo: gracias por tu visita y por esa canción de regalo.
Un abrazo.

Anónimo dijo...

MI NOMBRE

¡¡Rafael!! Dicen tus labios al besarme,
¡¡Rafael!! Cosquillean mis sentidos,
¡¡Rafael!! Llega tu voz a acariciarme,
¡¡Rafael!! Y para ti son mis oídos.

Y después de escucharme en tus besos,
y después de gustar tu dulce miel,
quiero volver a volar cielos de esos
para sentirte en mí nombre, ¡¡Rafael!!

10/11/05

¡É QUE O NOSO NOME TEN ALGO!

Raposo dijo...

Grazas por eses sentidos versos, Rafael.