Xa
que logo, e por se acaso,
poñerei
a bo recado,
as
faíscas de neve,
as
miradas cómplices,
os
álbums da saudade,
as
coartadas de barro
cando
baixa a marea,
un
dente de allo,
aquela
canción dos Stones,
xoguetes
rotos,
saltos
mortais,
recordos
esquecidos,
a
forza da gravidade con vento a favor,
os
conxuros contra as derrotas,
o po
do faiado,
os
cortes de manga ó destino,
estes
delirios de pobreza,
este
dribbing en fóra de xogo,
esta
présa por chegar a algures,
este
desexo de ti.
Do libro "Territorios estraños"
Do libro "Territorios estraños"
6 comentarios:
Todo iso a bo recado e o desexo espallado...
Gústame este final.
biquiños Raposo.
Pregúntome se Amancio Ortega terá delirios de pobreza...
Biquiños,Mariola. Grazas
Non che estrañe, Chousa, esa xente éche moi rara.
Mira por onde, agora vou lendo o libro de volta, da man túa.
Sempre un gusto atoparme de novo con algunhas das imaxes que ti buscaches.
Grazas, Zeltia, por releerme.
Pon a bo recaudo, pon, que despois de todo, ahí é onde está a vida.
Publicar un comentario