De compras

Xa teño para ler e para escoitar.

Versos na area

Sabes que nunca che pedirei nada,

se queres pódesme dar

un pouco de cariño;

teño as alforxas baleiras

o pouco que me deas

será para min coma un tesouro.

En calquera caso

escribirei o teu nome

na area da praia,

moi preto da auga,

para que as ondas o borren

e eu volva  escribilo

unha e outra vez,

unha e outra vez...

Do libro "Territorios estraños"

Forzas ocultas

Multan un corazón

por exceso de velocidade no túnel do amor

e colápsase todo o tráfico da cidade.

Unha parella bícase en Sunset Boulevard

e a onda expansiva  inutiliza

a rede de mísiles antiaéreos dos EEUU

e fai tremer a falla de San Andrés.

Dous adolescentes están a facer o amor

nos asentos traseiros dun coche

no polígono de Monforte  de Lemos

e as pombas mensaxeiras desoriéntanse,

rebélanse os ordenadores 

e a bolsa de Tokío baixa ó nivel do mar.

Nun segundo piso alugado

na zona vella de Compostela

un orgasmo amolece

as telúricas pedras da Catedral,

ó Apóstolo invádeo a melancolía

e ata o anticiclón das Azores

tremelica coma un can asustado.

Debe ser cousa da primavera.
    
                                               Do libro "Territorios estraños"

XXXV Feira do Viño de Amandi

Este fin de semana "FEIRA DO VIÑO DE AMANDI".

 Que non falte ninguén!!

RUTA POR BARANTES

A asociación "O Colado do Vento" organiza o 12 de abril unha ruta por Barantes na que se mesturará sendeirismo e poesía con vistas o Canón do Sil. Remataremos en Sober, na feira, dando boa conta dunhas racións de polbo con viño de Amandi.
Non me digades que a cousa non é atractiva!!

Unha de ausencias

Un,

dous,

tres, catro días...

Tentado estou de catalogar

a túa ausencia

coma unha nova forma de tortura.
                          Do libro "Territorios estraños"

Satisfaccións

Espertar co sol xa ben alto

e non ter présa en levantarse.

Recoller do chan o periódico

e un libro  de Bertol Brecht.

Subir ata o Castro,

mirar á ría e despeitearme.

O póster do Che,

os berros do veciño, 

a calor dun bar.

Esquecer a crise refuxiándome

nas cores do arco da vella.

Os recordos que rescato

dun antigo cartafol, as palabras

que forman liñas que aspiran

inutilmente a seren poema.

Botarlle un pulso á  tristura.

Practicar sendeirismo pola miña propia alma.

E á tardiña dun día calquera

cruzar o Miño en dirección a  Portugal,

só polo pracer de ganarlle unha hora ó tempo

mentres tento resolver unha ecuación

de puntos suspensivos que se empeña

en derivar cara a estratosfera.

                         Do libro "Territorios estraños"

Protexendo o capital

Xa que logo, e por se acaso, 

poñerei a bo recado,

as faíscas de neve,

as miradas cómplices,

os álbums da saudade,

as coartadas de barro

cando baixa a marea,

un dente de allo,

aquela canción dos Stones,

xoguetes rotos,

saltos mortais,

recordos esquecidos,

a forza da gravidade con vento a favor,

os conxuros contra as derrotas,

o po do faiado,

os cortes de manga ó destino,

estes delirios de pobreza,

este dribbing en fóra de xogo,

esta présa por chegar a algures,

este desexo de ti.
                                               Do libro "Territorios estraños"

Tesouros (nas rebaixas)

Agora que estamos de volta de nada

baixo a costa de xaneiro

buscando refuxio na intemperie.

Porque estamos de volta de nada

remexo nas rebaixas á procura

dun sorriso que me protexa da friaxe,

uns zapatos para desandar a crise,

un buzón de voz onde gardar

os silencios que non sei escribir,

un mapa do teu corpo,

un espello no que envellecer xuntos,

un pasaporte para viaxar á república da utopía,

un rock and roll que inxectar ás veas,

un catálogo de antídotos contra a ausencia

e un reloxo de peto no que descontar as horas

que faltan para verte.
                                              Do libro "Territorios estraños"

Propostas (de aninovo)

Cargar ó lombo mochilas de esperanza,

durmir no teu colo,

pisar en soños terra firme,

amarte sen pedir nada a cambio,

vivir en paz contra min mesmo,

borrar os ceros á esquerda,

escoitar o silencio das palabras,

dedicarme ó contrabando da tenrura,

solicitar asilo  na túa embaixada,

investir en sorrisos de alta gama,

ser políticamente incorrecto,

non renunciar á utopía,

subir a costa da vida sen doparme,

bailar un agarrado co futuro,

bicarte en Exipto,

quererte...

                                               Do libro "Territorios estraños"

CERTAME LITERARIO "A PIPA 2014"

Este domingo pasado estiven por Becerreá na entrega de premios do XXIII Certame Literario A Pipa 2014 da Alta Montaña Luguesa, que convoca o colectivo becerrense “A Pipa”. Entregáronse premios (o feito de que coincidise co día dos inocentes é unha mera casualidade) na modalidade de prosa, poesía e dramaturxia breve.

Eu tiven a sorte de acadar o primeiro premio de poesía co texto “Corazón de lóstrego” e compartín xuntanza, lecer e desfrute co resto dos premiados: César No Cortiñas, José Ramón Sánchez Varela, Jesús Alfonso Parada Jato, Avelina Pérez,  Santiago Cortegoso Calvar, Ernesto Suárez e Julio Fernández Peláez.

Unha boa forma de ir rematando o ano.

Corazón de lóstrego

Alguén viaxou no tempo

buscando unha espada.

Alguén soubo poñerlle voz

á dor e ás pedras,

á penumbra e ás máscaras.

Alguén vindo de moi lonxe

inventou a caligrafía torpe dos nenos,

as carambolas a catro bandas,

as apertas que non se esquecen.

Descubriu a cara oculta da lúa,

o mapa para chegar a Shambala

e rescatou unha tarde de decembro,

unha bala sen xustificación,

e unha fotografía de John Lennon.

Alguén vindo de moi dentro

fíxose corazón de lóstrego

neses días calmos

nos que o vento eternízase

e convértese en pomba

e en caricia sincera.

        Nas súas mans de choiva

estaban os refuxios, a dignidade,

as maletas do futuro,

os ronseis das gamelas

coma un vendaval de urxencias

sobre as augas.

A súa palabra tróuxonos

alboradas máis limpas,

a mirada como escuma,

o sangue gabeando cara os dedos,

os dedos abrindo xanelas

no colo da paisaxe,

abrindo fronteiras

e dándonos a posibilidade

de ser nós mesmos. 

Alguén vindo de moi dentro

díxonos o seu nome

e non soubemos conservalo.

E na dor e nas pedras

e na penumbra e nas máscaras

apagáronse os ecos

e todo quedou en silencio.

Agora a luz do cristal  borrouse.

Agora todo parece tan só un soño.

CRUCE DE CAMIÑOS

Este encontro na taberna das almas perdidas.

Esta cidade con vistas ó teu escote.

Estes murmurios que derrotan a brétema.

Este temporal de baixas paixóns que fai subir os termómetros.

Esta sede de folgar no niño agarimoso das túas pernas.

Este alustro fendendo as tebras cotiás.

Esta amizade con dereito a prórroga.

Esta aperta que non se vende nos mercados.

Este tórax espido, este sorriso, este despois.

                                                                     Do libro "Territorios estraños"

EDU VOLVE CHAMAR

O pai cavila na hipoteca,

na paga extra do Nadal 

e no partido de fútbol do domingo.

A nai devece por un vestido

que viu no Corte Inglés e rosma

que habería que mercar unha lavadora nova

e darlle outra man de pintura ó salón.

O fillo, Edu, esqueceu facer os deberes

que lle puxeron os mestres

e segue coa súa teima

de chamar a todo quisqui

para desexarlles “Feliz Nadal”.

Prevendo  a desmesurada conta do teléfono móbil

o reloxo de cuco da parede

está a piques de esnaquizarse  en mil anacos

contra a soleira da porta indiferente da  eternidade.

                                              Do libro "Territorios estraños"

OS QUE ESTAMOS MALDITOS

Este é o poema que foi premiado no VII Certame Literario "Rosa de Cen Follas"

os que estamos malditos

os que estamos malditos

percorremos as rúas

coas roupas dun mércores calquera,

unha canción de bruce springsteen nos beizos

e un desexo de esnaquizar escaparates

porque a liberdade verdadeira

foise esgotando ó longo dos séculos

e o amor é unha páxina en branco

esquecida nos diarios.

os que estamos malditos

camiñamos polo gume da navalla

levando nos pés as úlceras

doentes dos marxinados,

embebidos de música e de luz,

asoballados por pantasmas de fría morte

que nos arredan de nós mesmos

cando a única voz que nos chega

é a dun contestador automático.

os que estamos malditos

loitamos contra a soidade, o afogo

e a tensión dunha sociedade

que nos puxo ás costas

unha inquedanza de horóscopos,

unha orde de busca e captura

por ter sido tan sinceros

e tan rebeldes e rexeitar

as trécolas que nos impoñen cada día.

os que estamos malditos

sentimos a anguria do futuro

baixo a ameaza dun nó corredizo

e ninguén preguntará pola xiringa

que pon lume na veas,

o tanque que esmaga as vísceras,

eses silencios longos

ou a desesperanza que abeira

como un xinete máis do apocalipses.

os que estamos malditos

buscamos o alcohol que nos tatúe a fronte,

as palabras que vencen ós uniformes,

a noite e as princesas urbanas

e sen embargo seguimos mordendo o po

como cans de palleiro, vexados

e consumidos, e cunha equipaxe

de estragadas nostalxias nos bolsos

sen fondo da nosa alma.

os que estamos malditos

percorremos as rúas

e sempre atoparemos un último refuxio

para as nosas pisadas,

unha última lenda que nos dea pasaporte,

un último golpe de loucura

que nos leve máis alá,

e saber que seguimos vivos

e saber que aínda non morremos de todo.

VII Certame Literario "Rosa de Cen Follas"

Antonte estiven no Colexio Oficial de Psicoloxía de Galicia, en Santiago, recollendo, xunto con Raquel Couto, Jonatan Da Silva e Tito Pérez, o VII Premio Literario (narrativa e poesía) "Rosa de Cen Follas". Todo un pracer,  unha xuntanza moi amena e entretida. E ademais despois houbo pinchos, que conste.
Máis datos e fotos no enlace.

MUDANZA

Velaquí un home

que vén de territorios perigosos.

O amencer tingue de roxo os campos

e os cans ladran nas rúas escalazadas.

Velaquí un home

escorrentando o medo

á procura do destino.

Os pardais fican á sombra.

Nada se move. Hai soidade

nas pucharcas e unha poeira

vedraña cobre os carrouchos.

O día pasa lento.

Velaquí un home

buscando nas tebras da noite

a coraxe e o rixo  necesarios

para dar o último paso.

                                      Do libro "Territorios estraños"

Entrega do VII Certame de Poesía Victoriano Taibo

Lara Rozados Lorenzo recibe o premio do VII certame de Poesía Victoriano Taibo - ELM de Morgadáns, das mans do presidente da Entidade, Urbano Domínguez Esmerode na Escola de Guillufe, Gondomar.

Máis información aquí.

VII Premio de Poesía Victoriano Taibo

O vindeiro sábado, 15 de novembro,  na Escola de Guillufe (Gondomar) entregarase o VII Premio de Poesía Victoriano Taibo. A galardoada e a poetisa Lara Rozados pola súa obra “O caderno amarelo”.

Máis información aquí.

PASOS (DE BAILE)

Nunca souben ser elegante sen afociñar, 

escapar sen deixar pegadas,

nin conseguín éxitos nos que non tivese

antes que lamber as feridas.

O tempo que nos dá experiencia

deixa tamén costuróns

sobre a pel gastada;

sempre un borrón

remata por aparecer

nos escritos máis importantes;

non hai refuxio

que non sufra unha invernía;

as rosas teñen o curioso costume

de agochar espiñas,

e á ledicia de camiñar descalzos

contraponse a  probabilidade

de pisar no carreiro vidros rotos.

Por iso admiro a Fred Astaire,

un tipo de esvelta delgadeza 

no que ata o máis torpe tropezón

parecía un paso de baile

perfectamente executado.

                                        Do libro "Territorios estraños"

TEMPO DE CRISE

Pecho as portas de par en par

porque no silencio hai demasiado barullo,

o sol non dá sombra

e o reloxo marca as horas a destempo.

Hoxe festexo o aniversario do escepticismo,

como quen di adeus coa man

na plataforma dunha estación

pola que só pasan trens

contra unha vía morta.

Quero dicir que estou  triste

coma un chapeu sen Humphrey  Bogart.

                                                 Do libro "Territorios estraños"